Metodę tę opracował w latach 70 ubiegłego wieku Japończyk – dr Kenzo Kase. Kinesiotaping to metoda oklejania specjalnymi plastrami, których parametry, jak grubość, ciężar właściwy i elastyczność są zbliżone do parametrów ludzkiej skóry. Plastry nie są nasączane żadnymi substancjami farmakologicznymi. Przyklejone we właściwy sposób plastry dynamiczne tworzą pofałdowania powierzchni, zwiększając przestrzeń pomiędzy skórą właściwą a powięzią. Usprawnia to mikrokrążenie krwi, limfy oraz usprawnia proces samoleczenia. Kinesiotaping wspomaga pracę mięśni, ułatwiając wykonanie ruchu, koryguje ustawienie oraz pracę stawów, zwiększa zakres ruchu mięśni i stawów. Pomimo swojej skuteczności kinesiotaping nie powinien być stosowany jako osobna i jedyna terapia. Najlepsze efekty daje połączenie kinesiotapingu z innymi metodami terapeutycznymi.
Wskazania:
stany po urazach i operacjach
stany zapalne ścięgien, mięśni
obrzęki limfatyczne
krwiaki, siniaki
terapia blizn
zespoły bólowe stawów obwodowych i kręgosłupa
wady postawy
porażenie nerwu
Przeciwwskazania:
łuszczyca
niezagojone rany w miejscu naklejania plastrów
owrzodzenia
stan zapalny i choroby skóry
uczulenie na klej akrylowy, którym pokryty jest plaster